استناد به آیه به عنوان قرینه حدیث وصیت2

بسم الله الرحمن الرحیم.

اللهم صل علی محمّد و آل محمّد و عجّل فرجهم.

بعد از آنکه در پست پیش، احادیثی را که احمداسماعیل [سیداحمدالحسن] به آن ها (به منظور اثبات قرینه بودن آیه 180 سوره بقره، برای حدیث وصیت شب وفات پیامبر خدا در کتاب غیبت) استناد کرده است، بررسی کردیم، مناسب است که از میان احادیث، یک حدیث را که می توان از آن استفاده کرد که منظور از «خیر» در آیه، اموال و دارایی هاست، بیاوریم:

و البته، در این پست حدیث دیگری نیز می آوریم: وآن اینکه :

می دانیم که در مورد نص رسول خدا به امامان و اوصیایشان احادیث زیادی داریم، [که همه آن ها را می توان وصیت رسول خدا دانست]  اما «شاید» بتوان گفت: حدیث دوم ما در این پست، مربوط به وصیت رسول خدا صلی الله علیه و آله در مورد اموال و دارایی هایشان است.

استناد به آیه به عنوان قرینه حدیث وصیت

 بسم الله الرحمن الرحیم

حدیث وصیت، حدیث واحدی هست، و هچ حدیث دیگری ـ چه صحیح و چه غیر آن ـ نداریم  که گفته باشد امام زمان وصیت را به فرزندشان می دهند، البته عبارت الائمه من ولده داریم که در این جا تمام آن ها را بررسی کردیم، هیچ حدیثی ندارم که به صراحت فرموده باشد، 24 امام داریم! هیچ حدیثی.

و همین کافی است برای قبول نکردن و رد کردن دعوت احمداسماعیل، [احمدالحسن] واما  خب آن ها هم که این مشکل برزگ شان را می دانند، برای این حدیث، قرائنی دست و پا کرده اند، یعنی به احادیث دیگری استناد می کنند و می گویند، این احادیث قرینه معنوی برای حدیث وصیت است، و بنابراین حدیث وصیت، واحد نیست. که البته در تمام آن ها، اشتباه کرده اند [بخوانید فریب می دهند و دروغ می گویند] این را ما شیعیان نه از روی هوا، بلکه با دلیل و برهان، اثبات کرده ایم.

خب بگذریم، از قرینه هایی که برای حدیث وصیت، خود احمدالحسن به آن استناد کرده است، قرینه قرآنی آن است. به این آیه در قرآن کریم، سوره بقرة، آیه 180، استناد می کنند:

«کُتِبَ عَلَیْکُمْ إِذا حَضَرَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ إِنْ تَرَکَ خَیْراً الْوَصِیَّةُ لِلْوالِدَیْنِ وَ الْأَقْرَبینَ بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقین‏»

«بر شما مقرر شده است هنگامی که یکى از شما را مرگ فرا رسد، اگر «خیری» بر جاى گذارد، براى پدر و مادر و خویشاوندان [خود] به طور پسندیده وصیت کند؛ [این کار] حقى است بر پرهیزگاران.»