بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صل علی محمّد وآل محمد وعجل فرجهم.
السلام علیک یا رسول الله، بابی انت و امی ونفسی اشهد انّک قد نصحت لامّتک و جاهدت فی سبیل ربک و عبدته حتّی اتاک الیقین، فجزاک الله یا رسول الله، افضل ما جزی نبیّا عن امّته.
می دانیم که در پنج شنبه آخر عمر مبارک رسول الله صلی الله علیه و آله، ایشان از اصحاب خواستند که «قلم و دواتی بیاورند تا مطلبی بنویسند که با «تمسک» به آن امت اسلام تا ابد گمراه نشود» و آن فاجعه و جسارت عظیم به رسول خدا صلی الله علیه و آله (توسط کسی که او نیز خود را خلیفه رسول خدا نامید)، صورت گرفت. خدا لعنت کند او را که از این نوشته جلوگیری کرد و راه را برای خودش و دیگر مدعیان دروغین خلافت و وصایت رسول خدا تا امروز و تا ظهور مولایمان سلام الله علیه هموارتر کرد. لعنت خدا و ملائکه بر غاصبین حقوق اهل بیت. اللهم عذّهم عذابا یستغیث منه اهل النّار....
و اما احمداسماعیل در کتاب وصیت مقدس در مورد نوشته عاصم من الضلال، کلامی گفته که آن نیز جسارتی است به خدا و رسولش صلی الله علیه و آله (البته عدم علم خودش به احادیث و... را نشان داده) گفته است:
«ان قول رسول الله فی یوم الرزیه ...انّ ما سبق من التبلیغ الذی جاء به الرسول... لایعصم الامه من الضلال الی یوم القیامه:
کلام رسول خدا در روز پنج شنبه «برایم کتابی بیاورید تا مطلبی بنویسم که تا ابد گمراه نشوید» به این معنی است که:
تبلیغی که رسول خدا قبل از آن آورده بود ـ و شامل قرآن و امام علی که بارها بر وصیت ایشان تأکید کرد و حتی حسن و حسین که آن ها را در حدیث کسا و غیر آن مشخص نمود، می شود، نمی توانند مانع گمراهی امّت تا روز قیامت شوند (!)»
و بعد در ادامه گفته است که : «چیزی که امت را از ضلالت باز می دارد همان تشخیص دقیق ثقلینی بود که به رسول الله وحی شد و خداوند ایشان را مأمور به تبلیغ آن به مردم، به واسطه وصیت مبارک کرد که در هنگام وفات و پایان رسالت آن را نوشتند»
خب از چند نظر این جسارت احمداسماعیل را [که او هم مدعی وصیت رسول خدا است]، بررسی می کنیم:
