استناد به آیه به عنوان قرینه حدیث وصیت2

بسم الله الرحمن الرحیم.

اللهم صل علی محمّد و آل محمّد و عجّل فرجهم.

بعد از آنکه در پست پیش، احادیثی را که احمداسماعیل [سیداحمدالحسن] به آن ها (به منظور اثبات قرینه بودن آیه 180 سوره بقره، برای حدیث وصیت شب وفات پیامبر خدا در کتاب غیبت) استناد کرده است، بررسی کردیم، مناسب است که از میان احادیث، یک حدیث را که می توان از آن استفاده کرد که منظور از «خیر» در آیه، اموال و دارایی هاست، بیاوریم:

و البته، در این پست حدیث دیگری نیز می آوریم: وآن اینکه :

می دانیم که در مورد نص رسول خدا به امامان و اوصیایشان احادیث زیادی داریم، [که همه آن ها را می توان وصیت رسول خدا دانست]  اما «شاید» بتوان گفت: حدیث دوم ما در این پست، مربوط به وصیت رسول خدا صلی الله علیه و آله در مورد اموال و دارایی هایشان است.

استناد به آیه به عنوان قرینه حدیث وصیت

 بسم الله الرحمن الرحیم

حدیث وصیت، حدیث واحدی هست، و هچ حدیث دیگری ـ چه صحیح و چه غیر آن ـ نداریم  که گفته باشد امام زمان وصیت را به فرزندشان می دهند، البته عبارت الائمه من ولده داریم که در این جا تمام آن ها را بررسی کردیم، هیچ حدیثی ندارم که به صراحت فرموده باشد، 24 امام داریم! هیچ حدیثی.

و همین کافی است برای قبول نکردن و رد کردن دعوت احمداسماعیل، [احمدالحسن] واما  خب آن ها هم که این مشکل برزگ شان را می دانند، برای این حدیث، قرائنی دست و پا کرده اند، یعنی به احادیث دیگری استناد می کنند و می گویند، این احادیث قرینه معنوی برای حدیث وصیت است، و بنابراین حدیث وصیت، واحد نیست. که البته در تمام آن ها، اشتباه کرده اند [بخوانید فریب می دهند و دروغ می گویند] این را ما شیعیان نه از روی هوا، بلکه با دلیل و برهان، اثبات کرده ایم.

خب بگذریم، از قرینه هایی که برای حدیث وصیت، خود احمدالحسن به آن استناد کرده است، قرینه قرآنی آن است. به این آیه در قرآن کریم، سوره بقرة، آیه 180، استناد می کنند:

«کُتِبَ عَلَیْکُمْ إِذا حَضَرَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ إِنْ تَرَکَ خَیْراً الْوَصِیَّةُ لِلْوالِدَیْنِ وَ الْأَقْرَبینَ بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقین‏»

«بر شما مقرر شده است هنگامی که یکى از شما را مرگ فرا رسد، اگر «خیری» بر جاى گذارد، براى پدر و مادر و خویشاوندان [خود] به طور پسندیده وصیت کند؛ [این کار] حقى است بر پرهیزگاران.»

معرفی وبلاگ

بسم الله الرحمن الرحیم.

اللهم صل علی محمّد و آل محمّد و عجّل فرجهم والعن و اهلک اعدائهم.

ضمن خوش آمدگویی، با این فرض که کسانی به این وبلاگ می آیند که با مقدمات دعوت احمد اسماعیل (کسی که خود را سید احمد الحسن می خواند، و در کنار ادعای یمانی بودن، ادعا دارد که مهدی اول نیز خود اوست) آشنا و یا از انصار هستند، بی مقدمه عرض می کنیم که:

کتابی به او منسوب است به نام «وصیت مقدس، نوشته بازدارنده از گمراهی»، ویژگی بارز این کتاب این است که بارها احمدالحسن گفته است: اگر خواهان مناظره با من هستید، این کتاب را نقد کنید.

این کتاب پاسخ های او به دو پرسش است، و در رابطه با اولین، مهم ترین و اصلی ترین دلیل و شبهه او - یعنی حدیثی در کتاب غیبت شیخ طوسی رضوان الله علیه، معروف به حدیث وصیت شب وفات رسول خدا صلی الله علیه و آله- می باشد،

بنابراین با نقد این کتاب، چند نشانه را با یک تیر زده ایم: هم اینکه او را در مناظره شکست داده ایم! هم اشتباهات -بلکه فریب و دروغ های او، و در نتیجه عالم نبودن او را نشان داده ایم! و هم مهم ترین دلیل او، حدیث وصیت کتاب غیبت را نقد کرده ایم! و بدین وسیله بطلان او مانند آفتاب وسط روز روشن خواهد شد، برای انصار و پیروان او، برای شیعیان که می توان گفت، گمراهی و مضلّ بودن او بدون این مطالب هم بدیهی است.

بنابراین هم از کسانی که در حال تحقیق هستند و هم از انصار او دعوت به خواندن و مطالعه این مطالب می شود.

کتاب «الرد القاصم لدعوة المفتری علی الامام القائم عجل الله فرجه» نوشته شیخ علی آل محسن، که پایه اساسی استدلال های ما است، را با این لینک دانلود کنید.  جالب اینکه سال هاست از انتشار این کتاب می گذرد و هنوز که هنوز است جوابی از طرف احمداسماعیل و حتی مکتب او، به این کتاب داده نشده است! و این یعنی دست احمداسماعیل از پاسخ خالی است و به عبارتی یعنی قبول شکست مفتضحانه در مناظره ای که خود او آغاز کرده بود.

و مطلب آخر اینکه : این مطالب ابتدا در اینستاگرام منتشر شده، و برای کمک به کسانی که در این باره در حال جستجو در اینترنت هستند، این جا هم می آوریم.