قرینه حدیث 11 کتاب سلیم

اللهم صل علی محمّد و آل محمّد وعجّل فرجهم.

نوشته بازدارنده از گمراهی چه بود؟ 4

در ادامه نقد کتاب وصیت مقدس منسوب به احمداسماعیل، و این ادعایش که حدیث شب وفات [شب دوشنبه]، همان نوشته عاصم من الضلال روز پنج شنبه است، توجه به این حدیث، به عنوان قرینه ای برای پست پیش (حدیث 11 کتاب سلیم) نیز جالب است، و جالب تر این که به این حدیث، نیز در کتاب وصیت مقدس استناد شده است!!
حدیث 49 کتاب سلیم رحمه الله، که مانند حدیث 11 کتاب، در رابطه با نوشته بازدارنده از گمراهی است، همان نوشته ای که رسول خدا می خواستند در روز پنج شنبه بنویسند، و همان نوشته ای که احمداسماعیل ادعا دارد، رسول خدا در شب وفات همان را نوشتند.

این حدیث را سلمان برای سلیم رحمهما الله نقل کرده است، دو نفر از صاحبان اسرار اهل بیت. در این حدیث نیز سلمان رحمه الله می گوید: رسول خدا صلی الله علیه و آله در نوشته بازدارنده از گمراهی، تک تک امامان بعد از خودشان را معرفی کردند، و [مانند تمام عمر مبارکشان] فقط نام دوازده امام را بردند.

ترجمه حدیث از کتاب اسرار آل محمّد علیهم السلام:
سلیم بن قیس مى‏گوید: از سلمان شنیدم که می ‏گفت:

بعد از آنکه آن مرد آن سخن را گفت و پیامبر صلى اللَّه علیه و آله غضبناک شدند و «کتف» را رها کردند، از امیر المؤمنین علیه السّلام شنیدم که فرمود:

 «آیا از پیامبر صلى اللَّه علیه و آله نپرسیم چه مطلبى را مى‏ خواستند در کتف بنویسند که اگر آن را مى ‏نوشت احدى گمراه نمى ‏شد و دو نفر هم اختلاف نمى ‏کردند»؟

من سکوت کردم تا کسانى که در خانه بودند برخاستند و فقط امیر المؤمنین و فاطمه و حسن و حسین علیهم السّلام باقى ماندند.
من و دو رفیقم ابو ذر و مقداد رحمة الله علیهم- هم خواستیم برخیزیم که على علیه السّلام به ما فرمود: بنشینید..... .

سپس امیرالمؤمنین، براى رسول خدا صلی الله علیه و آله ورقه‏ اى آوردند.
پیامبر صلى اللَّه علیه و آله نام امامان هدایت ‏کننده بعد از خود را یکى یکى املا مى ‏فرمود و على علیه السّلام به دست خویش مى ‏نوشت
[فَأَمْلَى عَلَیْهِ أَسْمَاءَ الْأَئِمَّةِ الْهُدَاةِ مِنْ بَعْدِهِ رَجُلًا رَجُلًا وَ عَلِیٌّ عَلَیْهِ السَّلَامُ یَخُطُّهُ بِیَدِهِ.].

و فرمود:

من شما را شاهد مى ‏گیرم که برادرم و وزیرم و وارثم و خلیفه‏ ام در امّتم على بن ابى طالب است و سپس حسن و بعد، حسین و بعد از آنان نه نفر از فرزندان حسین‏ هستند. [إِنِّی أُشْهِدُکُمْ أَنَّ أَخِی وَ وَزِیرِی وَ وَارِثِی وَ خَلِیفَتِی فِی أُمَّتِی عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ، ثُمَّ الْحَسَنُ

ثُمَّ الْحُسَیْنُ
ثُمَّ مِنْ بَعْدِهِمْ تِسْعَةٌ مِنْ وُلْدِ الْحُسَیْنِ] .

در ادامه حدیث راوى مى‏ گوید:

از نام امامان جز دو نفر بنام «محمد» و «على» به یادم نماند و در نام بقیّه ائمه علیهم السّلام به اشتباه افتادم، ولى توصیف حضرت مهدى و عدالت او و برنامه ‏اش را شنیدم و اینکه خداوند به دست او زمین را پر از عدل و داد مى ‏کند همان گونه که از ظلم و جور پر شده باشد. ان شاء الله.

سلیم رحمه الله در انتهای حدیث می گوید:

در زمان حکومت غاصبانه عثمان، با ابو ذر و مقداد ملاقات کردم، و آنان‏ همین مطلب را برایم نقل کردند. سپس امیر المؤمنین و امام حسن و امام حسین علیهم السّلام را در کوفه ملاقات کردم. آنان هم به طور سرّى همین مطلب را برایم نقل کردند و هیچ کم و زیادى نکردند، گویى با یک زبان سخن مى‏ گفتند.

اشکال انصار به این حدیث:

اشکالی که انصار به این حدیث می گیرند همین فراموشی نام امامان توسط راوی است [که بعید است از سلمان باشد، به دلیل آن که در انتها می گوید امیرالمؤمنین و امام حسن وامام حسین هم دقیقا مانند سلمان فرمودند] و از این قضیه سوأ استفاده می کنند و می گویند:

همین طور که راوی نام امامان را نیاورده، اسمی از مهدیین هم، از روی تقیه، نبرده است!

این که آیا در مورد مهدیین، تقیه شده است یا خیر، در پست پیش مفصلا بررسی کردیم
[اینجا به نظر می رسد جایی برای تقیه نبوده، چرا که فقط سلیم می شنیده و او نیزاز صاحبان اسرار بوده است و در جای جای کتابش، نام تمام ائمه را به صراحت آورده است، و حتی در این حدیث هم فقط نام امام موسی کاظم و امام جعفر صادق سلام الله علهیما را نگفته است!! بنابراین حمل بر تقیه بسیار بعید هست

و به علاه باز هم کافی است دقت کنیم که راوی به صراحت گفته است:

رسول خدا به نُه نفر از اولاد الحسین سلام الله علهیم وصیت کردند، (نه بیشتر، نه 21 نفر) و «من» در نام آن ها اشتباه کردم.
بنابراین حتی اگر بنابود راوی در مورد مهدیین مانند نام ائمه تقیه کند، فقط نام آن ها را نمی برد، نه این که بگوید: «رسول خدا» به نُه نفر، بعد از امام حسین سلام الله علیه، وصیت کردند، و کوچک ترین اشاره ای حتی به افرادی دیگر نکند. (با اینکه گفتیم که مهدیین مورد نظر آن ها، نیازی به تقیه ندارند چرا که اصلا دشمنی و خطری آن ها را تهدید نمی کند).

بنابراین طبق این دو حدیث، -حتی بدون نیاز به احادیث فراوانِ تایید کنندۀ دیگر - قطعا و یقینا رسول خدا صلی الله علیه و آله، در نوشته بازدارنده از گمراهی - اگر همان جا و در روز پنج شنبه نوشته می شد - کوچک ترین اشاره ای به مهدیین نمی کردند، بر خلاف گفته و ادعای احمد اسماعیل [احمدالحسن] مدعی دروغین امامت.... .